Mijn vader vroeg me of ik homo ben.
Ik antwoordde: “Is het belangrijk?”
Hij zei: “Nee, niet echt”.
Ik bekende hem: “Ja, ik ben zo”.
Hij zei: “Sodemieter op”.
Kennelijk vond hij het toch belangrijk.

Mijn baas vroeg me of ik homo ben.
Ik antwoordde: “Is het belangrijk?
“Hij zei: “Nee, niet echt”.
Ik bekende hem: Ja, ik ben zo”.
Hij zei: “Je werk deugt niet, ik ontsla je”.
Kennelijk vond hij het toch belangrijk.

Mijn beste vriend vroeg me of ik homo ben.
Ik antwoordde: “Is het belangrijk?”
Hij zei: “Nee, niet echt”.
Ik bekende hem: “Ja, ik ben zo”.
Hij zei: “Je kunt mij beter niet meer je vriend noemen”.
Kennelijk vond hij het toch belangrijk.

Mijn lief vroeg me: “Hou je van me?”
Ik antwoordde: “Is het belangrijk?”
Hij zei: “Ja”.
Ik bekende hem: Ja, ik hou van je”.
Hij zei: “Kom hier, ik neem je in mijn armen”.
Voor de eerste keer was iets echt belangrijk.

Mijn God vroeg me: “Hou je van jezelf?”
Ik antwoordde: “Is het belangrijk?”
Hij zei: “Ja”.
Ik vroeg: “Hoe kan ik van mezelf houden? Ik ben homo”.
Hij zei: “Zo heb ik je gemaakt”.
Wat is er verder dan nog belangrijk?

Robert N.